به گزارش اکو اقتصاد، در سال‌های اخیر، توسعه پروژه‌های زیرساختی نظیر احداث خطوط ریلی، سدها، نیروگاه‌ها، مترو، پل‌ها و پروژه‌های انتقال انرژی، تقاضا برای فولاد را به‌طور قابل توجهی افزایش داده است. این رشد تقاضا سبب شده صنعت فولاد بیش از پیش به‌عنوان پیشران توسعه اقتصادی و صنعتی کشور مطرح شود. بسیاری از پروژه‌های ملی بدون تأمین پایدار و به‌موقع فولاد، عملاً امکان پیشرفت ندارند و به همین دلیل، شرکت‌های بزرگ فولادی نقش کلیدی در پیشبرد طرح‌های ملی بر عهده گرفته‌اند.
یکی از مهم‌ترین مصارف فولاد در کشور، استفاده در پروژه‌های حمل‌ونقل و راه‌سازی است. ساخت بزرگراه‌ها، خطوط راه‌آهن و مترو نیازمند مقادیر قابل توجهی فولاد برای سازه‌های زیرزمینی، پل‌ها و ایستگاه‌هاست. علاوه بر این، صنایع نیروگاهی نیز سهم بالایی در مصرف فولاد دارند؛ ساخت خطوط انتقال نیرو، نیروگاه‌های برق و سدهای بزرگ به هزاران تن فولاد نیاز دارد که بخش عمده‌ای از آن توسط کارخانه‌های داخلی تأمین می‌شود.
همچنین با توجه به سیاست‌های دولت در توسعه زیرساخت‌های عمرانی، پیش‌بینی می‌شود تقاضای فولاد در سال‌های آینده روندی صعودی داشته باشد. این مسئله فرصت مهمی برای تقویت ظرفیت تولید و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین فولادسازی ایجاد کرده است. بسیاری از شرکت‌های بزرگ فولادی کشور در سال‌های اخیر به سمت افزایش ظرفیت، نوسازی خطوط تولید و توسعه محصولات باکیفیت‌تر حرکت کرده‌اند تا پاسخگوی نیاز فزاینده پروژه‌های ملی باشند.
از سوی دیگر، استفاده از فولاد داخلی در این پروژه‌ها باعث کاهش وابستگی به واردات، صرفه‌جویی ارزی و حمایت از صنایع داخلی می‌شود. در همین راستا، هماهنگی میان نهادهای دولتی و شرکت‌های فولادی برای تأمین پایدار مواد اولیه از اهمیت بالایی برخوردار است.
در مجموع، فولاد نه‌تنها یک کالای صنعتی بلکه یک عامل استراتژیک در تحقق اهداف توسعه‌ای کشور محسوب می‌شود. تداوم اجرای پروژه‌های زیرساختی ملی به‌شدت به این صنعت وابسته است و تقویت آن می‌تواند مسیر رشد اقتصادی، اشتغال و پیشرفت مناطق مختلف کشور را هموار کند.
زهرا مالمیر