به گزارش اکو اقتصاد، نمایشگاه تخصصی پتروشیمی، نفت و گاز کیش در حالی برگزار شد که با چالش‌های جدی از جمله هزینه‌های هنگفت، تفاهم‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی و حتی حضور غیرقانونی برخی نهادهای دولتی مواجه بود. این رویداد که در سکوت خبری برگزار شد، پرسش‌های بسیاری درباره توجیه اقتصادی و خروجی‌های آن ایجاد کرده است.
هزینه‌هایی که از جیب مردم تأمین شد
منتقدان می‌گویند میلیاردها تومان از منابع عمومی صرف رفت‌وآمد، اقامت و غرفه‌سازی شرکت‌های دولتی و خصولتی در این نمایشگاه شده است، بدون آنکه خروجی مشخصی برای صنعت یا مردم داشته باشد. در شرایطی که اقتصاد کشور با بحران‌های جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند، برگزاری چنین رویدادهایی با بودجه‌های کلان، با شعارهای صرفه‌جویی دولت در تناقض است.
نقض مصوبه وزارت نفت؛ چرا شرکت ملی نفت در کیش بود؟
بر اساس مصوبه رسمی وزارت نفت، شرکت‌های اصلی این وزارتخانه تنها مجاز به حضور در نمایشگاه نفت تهران و ایران پلاست هستند. اما برخلاف این دستور، شرکت ملی نفت ایران نه‌تنها در نمایشگاه کیش حضور داشت، بلکه یک غرفه ۲۰۰ متری با طراحی لاکچری نیز در اختیار گرفت.
سوال اینجاست که اگر زمین این غرفه رایگان بوده، هزینه‌های سنگین غرفه‌سازی و تبلیغات آن از چه محلی تأمین شده است؟ آیا این اقدام نقض آشکار سیاست‌های صرفه‌جویی وزارت نفت نیست؟
تفاهم‌نامه‌های صوری و نمایش تبلیغاتی حمایت از دانش‌بنیان‌ها
از دیگر حواشی این نمایشگاه، امضای تفاهم‌نامه‌های متعدد میان شرکت‌های پتروشیمی و شرکت‌های دانش‌بنیان بود. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد بسیاری از این تفاهم‌نامه‌ها صرفاً جنبه تبلیغاتی داشته و ضمانتی برای اجرا ندارند.
یک کارشناس صنعت نفت در این‌باره می‌گوید: این تفاهم‌نامه‌ها بیشتر برای نمایش عملکرد پتروشیمی‌ها در حمایت از دانش‌بنیان‌هاست، درحالی‌که بسیاری از این شرکت‌ها حتی در تأمین مالی پروژه‌های خود نیز دچار مشکل هستند. اگر این حمایت‌ها واقعی است، چرا خروجی مشخصی از آن‌ها دیده نمی‌شود؟
سکوت خبری و اعتبارزدایی از نمایشگاه‌های صنعتی
یکی دیگر از موارد بحث‌برانگیز، عدم پوشش گسترده رسانه‌ای این رویداد بود. برخلاف نمایشگاه‌های مشابه که بازتاب وسیعی دارند، نمایشگاه کیش با سکوت خبری روبه‌رو شد، که خود نشان‌دهنده کمبود دستاوردهای مهم در آن است.
همچنین، بسیاری از غرفه‌ها خالی بودند و برخی شرکت‌های بزرگ که نامشان در تبلیغات نمایشگاه دیده می‌شد، حضور جدی نداشتند. این مسئله شائبه سوءاستفاده از نام برندهای معتبر برای جلب توجه و افزایش اعتبار نمایشگاه را مطرح کرده است.
پرسش‌های بی‌پاسخ
- چرا با وجود مصوبه صرفه‌جویی، شرکت ملی نفت در این نمایشگاه حضور داشت؟
- هزینه‌های غرفه‌سازی لاکچری و تبلیغات شرکت‌های دولتی از چه منبعی تأمین شده است؟
- چرا نمایشگاه‌های متعدد و بدون خروجی مشخص همچنان ادامه دارند؟
نتیجه‌گیری؛ ادامه مسیر یا اصلاح رویکرد؟
نمایشگاه پتروشیمی کیش با چالش‌هایی از جمله هزینه‌های نامشخص، تفاهم‌نامه‌های بی‌نتیجه و نقض مقررات دولتی مواجه بوده است. این رویداد نه‌تنها کمکی به توسعه صنعت نکرد، بلکه با تکرار نمایشگاه‌های مشابه و بدون محتوای جدید، اعتبار این‌گونه رویدادها را نیز زیر سوال برد.
آیا نهادهای نظارتی به این موارد ورود خواهند کرد یا باز هم هزینه‌تراشی‌ها از جیب مردم بی‌پاسخ خواهد ماند؟
