تعاونی‌های مسکن؛ گرفتار کمبود منابع و رکود بازار
تعاونی‌های مسکن، که روزگاری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای تحقق مردمی‌سازی اقتصاد و تامین سرپناه اقشار متوسط و کم‌درآمد شناخته می‌شدند، امروز درگیر رکودی عمیق و ساختاری شده‌اند. این نهادها که می‌توانستند با تکیه بر سرمایه‌های خرد مردمی موتور محرک ساخت‌وساز باشند، اکنون از مسیر اصلی خود به دلایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منحرف شده و سهم آنها در نظام تامین مسکن کشور به حاشیه رانده شده است.

به گزارش اکو اقتصاد،خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران، در گفت‌وگویی تحلیلی با اشاره به وضعیت نابسامان این بخش اظهار کرد: «از میان حدود ۱۰۰ هزار شرکت تعاونی ثبت‌شده در کشور، نزدیک به ۸۰ درصد عملا غیرفعال‌اند. این نهاد که قرار بود پیشران ساخت‌وساز مردمی باشد، امروز با رکود سرمایه‌گذاری، ضعف شدید مدیریتی و کاهش اعتماد عمومی مواجه است.»

 

 هفته تعاون؛ تبریک‌هایی که در سایه گلایه‌ها رنگ می‌بازد

 باقرپور در ادامه، ضمن تبریک هفته تعاون، از ناکارآمدی سیاست‌های حمایتی دولت‌ها در این حوزه انتقاد کرد و گفت:«در تمام این سال‌ها، دولت‌ها به جای ایفای نقش تسهیل‌گر، مستقیما در فعالیت تعاونی‌ها مداخله کرده‌اند. این در حالی است که فلسفه وجودی تعاون، مشارکت مردم و استقلال مدیریت آنهاست. امروز، حتی آمار دقیق و شفافی از وضعیت تعاونی‌ها در دسترس نیست و این خود نشانه‌ای از ضعف حکمرانی در این حوزه است»

 رکود صنعت ساختمان؛ بحران مشترک بخش خصوصی و تعاون

 مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران با اشاره به وضعیت بغرنج بازار ساخت‌وساز افزود: «صنعت ساختمان کشور به دلیل ناترازی‌های اقتصادی و کاهش جذابیت سرمایه‌گذاری، در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است. نقدشوندگی مسکن برای تولیدکنندگان تقریبا به صفر رسیده و این بحران، مرز میان بخش خصوصی و تعاونی را از میان برداشته؛ هر دو در وضعیت مشابهی گرفتارند.»

زمین؛ گلوگاه اصلی تولید مسکن

یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی تولید مسکن در ایران، جهش سرسام‌آور قیمت زمین است. باقرپور در این‌باره تصریح کرد: «امروز سهم زمین در قیمت تمام‌شده مسکن در کلان‌شهرها به ۶۰ تا ۷۰درصد رسیده است؛ این در حالی است که ۲۵ سال پیش، سهم زمین کمتر از ۲۵ درصد بود. دلیل این افزایش نجومی، محدودیت در توسعه شهری و الحاق اراضی جدید به بافت شهرهاست؛ امری که خود ناشی از ضعف زیرساخت‌هایی چون آب، برق و شبکه فاضلاب است.»

 

 تعاونی‌های مسکن؛ قربانیان بی‌اعتمادی عمومی

 به گفته باقرپور، تعاونی‌های حوزه مسکن به دلیل ماهیت مردمی و سرمایه‌محور خود، بیش از سایر بخش‌ها از فضای بی‌اعتمادی آسیب می‌بینند: «وقتی مردم رکود را می‌بینند، حاضر به سرمایه‌گذاری نیستند و این به معنای قفل شدن چرخه مشارکت است. متاسفانه، سیاستگذاری‌های حوزه مسکن نیز به شدت سیاست‌زده است و به جای پاسخگویی به نیاز واقعی بازار، بیشتر رنگ و بوی جناحی دارد.»

وزارت راه و شهرسازی؛ تفاهم‌نامه‌هایی که خاک می‌خورند

 او با انتقاد از رویه‌های تکراری وزارت راه و شهرسازی افزود: «هر دولتی که روی کار می‌آید، تعاونی‌ها با بسته‌ای از طرح‌ها و تفاهم‌نامه‌ها به سراغ وزارتخانه می‌روند؛ اما با تغییر دولت، همه این توافقات در بایگانی می‌ماند و عملا به مرحله اجرا نمی‌رسند. این چرخه معیوب، سال‌هاست که ادامه دارد.»

 

 مسکن اقتصادی؛ نیاز واقعی جوانان

مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران با تاکید بر اهمیت تولید مسکن اقتصادی و کوچک‌متراژ اظهار کرد: «این مدل، به‌ویژه برای جوانان و زوج‌های تازه‌کار، می‌تواند راه‌حلی پایدار باشد. اما سیاستگذاری‌ها تاکنون بیشتر به سمت شعاری و نمایشی شدن پیش رفته و عملا به تامین نیازهای واقعی مردم بی‌توجه مانده است.»

چشم‌انداز مسکن؛ گره‌گشایی در گرو دیپلماسی و انرژی

 در پایان، باقرپور راهکار خروج از وضعیت کنونی را چنین ترسیم کرد: «حل معضل مسکن تنها با تزریق منابع مالی یا افزایش سقف وام‌ها ممکن نیست. ابتدا باید گره زیرساختی انرژی، به‌ویژه در حوزه برق، باز شود تا امکان توسعه شهرها و کاهش سهم زمین در هزینه نهایی فراهم شود. از سوی دیگر، بهبود دیپلماسی بین‌المللی و رفع بلاتکلیفی اقتصادی، می‌تواند سایه تردید را از بازار مسکن بردارد و اعتماد عمومی را احیا کند.»

0 نظر:

نظر بدهید