به گزارش اکو اقتصاد، طلا این روزها دوباره در کانون توجه معامله‌گران جهانی قرار گرفته است؛ نه به‌خاطر یک شوک ژئوپلیتیک تازه، بلکه به دلیل تغییری آرام اما مهم در انتظارات سیاست پولی آمریکا. بازار تقریباً مطمئن است که فدرال‌رزرو در نشست دسامبر یک پله نرخ بهره را پایین می‌آورد و همین «امید به چرخش نرم» موتور اصلی رشد اخیر قیمت طلا بوده است.
در ابتدای هفته گذشته، اظهارنظر برخی اعضای فدرال‌رزرو – از جمله عضوی که پیش‌تر حامی کاهش ۵۰ واحدی بوده و حالا از کاهش ملایم‌تر ۲۵ واحدی دفاع می‌کند – پیام روشنی به بازار داد: دوره سیاست فوق‌العاده انقباضی رو به پایان است. در کنار آن، توصیف سیاست فعلی به‌عنوان «محدودکننده» و قابل تعدیل، به معامله‌گران این سیگنال را رساند که بانک مرکزی فعلاً تمایلی به افزایش دوباره نرخ بهره ندارد. نتیجه این تغییر لحن، جهش بیش از دو درصدی طلا در همین هفته بود.
در جبهه داده‌های اقتصادی، تصویر چندان یک‌دست نیست. آمار اشتغال خصوصی ADP از کاهش تدریجی فرصت‌های شغلی حکایت می‌کند، در حالی‌که داده‌های هفتگی بیمه بیکاری هنوز از قدرت نسبی بازار کار دفاع می‌کنند. سفارش کالاهای بادوام نیز بالاتر از انتظار رشد کرده است. این ترکیب متناقض باعث شده فدرال‌رزرو دست‌کم روی کاغذ همچنان گزینه‌های مختلف را باز بگذارد، اما بازار در عمل مسیر خود را انتخاب کرده: ابزار FedWatch احتمال کاهش ۲۵ واحدی در دسامبر را حدود ۸۵ درصد می‌داند؛ عددی که عملاً سناریوی «عدم تغییر نرخ» را به حاشیه رانده است.
در چنین فضایی، نمودار طلا حرف‌های خود را می‌زند. قیمت در تایم‌فریم روزانه بالای میانگین متحرک ۲۰روزه و نزدیک کف کانال صعودی معامله می‌شود. حفظ سطح ۴۱۲۵ دلار که هم‌زمان با نسبت ۲۳.۶ فیبوناچی است، نشان می‌دهد خریداران فعلاً کنترل را از دست نداده‌اند. RSI حوالی ۶۰ قرار دارد؛ یعنی بازار هنوز به منطقه هیجانی بیش‌خرید وارد نشده و جا برای ادامه رشد، روی کاغذ وجود دارد.
سناریوی صعودی در کوتاه‌مدت این است که طلا بتواند روی حمایت ۴۱۲۵ تثبیت شود و سپس به‌تدریج مقاومت‌های ۴۲۴۵ و ۴۳۰۰ دلار را بیازماید. شکست و تثبیت بالای ۴۳۰۰ می‌تواند موج جدیدی از تقاضای تکنیکال ایجاد کند و نگاه‌ها را به سوی قله‌های ۴۳۸۰ دلار و بالاتر جلب کند؛ جایی که احتمالاً قسمتی از معامله‌گران میان‌مدت شروع به ذخیره سود خواهند کرد.
اما در سناریوی محتاطانه‌تر، هر داده‌ای که قدرت غیرمنتظره اقتصاد آمریکا را نشان دهد – مثلاً جهش شاخص اشتغال در گزارش‌های ISM یا تورم بالاتر از حد انتظار در شاخص PCE – می‌تواند امید به کاهش نرخ بهره را کمی تعدیل کند. در این صورت دلار جان می‌گیرد و فشار اصلاحی بر طلا وارد می‌شود. در این حالت، شکسته شدن سطح ۴۱۲۵ دلار راه را به‌سوی حمایت‌های ۴۰۸۵، ۴۰۳۰ و نهایتاً ۳۹۷۰ دلار باز می‌کند. تا زمانی که قیمت بالای محدوده ۳۹۷۰–۴۰۰۰ باقی بماند، می‌توان این حرکت را صرفاً «نفس‌گیری در دل روند صعودی» دانست، نه آغاز یک روند نزولی جدی.
برای سرمایه‌گذاران بلندمدت، آنچه اهمیت دارد صرفاً نوسان چندروزه قیمت نیست، بلکه جهت کلی سیاست‌های پولی و تورمی است. اگر سناریوی بازار درست از آب درآید و فدرال‌رزرو در ماه‌های آینده به‌تدریج وارد چرخه کاهش نرخ شود، نگهداری بخشی از پرتفوی در طلا همچنان می‌تواند استراتژی معقولی باشد؛ به‌خصوص در فضایی که بدهی دولت آمریکا بالاست، ریسک‌های ژئوپلیتیک فروکش نکرده و ارزهای فیات زیر ذره‌بین اعتماد جهانی قرار دارند.
گفتنی است، طلای جهانی فعلاً در فاز «امید محتاطانه» قرار دارد؛ نه آن‌قدر ارزان است که همه به‌دنبال خرید باشند، و نه آن‌قدر گران که بازار را از اصلاح بترساند. مسیر بعدی بیش از هر چیز به اعداد روی تقویم اقتصادی آمریکا و تفسیر معامله‌گران از آن‌ها بستگی دارد. تا زمانی که احتمال کاهش نرخ بهره در سطوح بالا باقی بماند و حمایت‌های کلیدی شکسته نشود، کفه ترازو همچنان کمی به نفع خریداران سنگین‌تر است.