به گزارش اکو اقتصاد، توقف برنامه افزایش تولید اوپکپلاس، دوباره نگاهها را به بازار جهانی نفت برگردانده است. در آغاز معاملات آسیایی، قیمت نفت بیش از ۱ درصد رشد کرد؛ جهشی که بیش از هر چیز ناشی از اطمینان بازار از ادامه سیاستهای محدودکننده عرضه از سوی اوپکپلاس و همزمان، پررنگتر شدن ریسکهای ژئوپلیتیک در چند نقطه کلیدی جهان است.
اوپکپلاس در آخرین نشست خود، بار دیگر بر «توقف افزایش تولید» تأکید و اعلام کرد کاهش داوطلبانه روزانه ۳.۲۴ میلیون بشکهای را حفظ میکند. این تصمیم نشان میدهد کشورهای عضو، با وجود فشار برخی مصرفکنندگان برای عرضه بیشتر، ترجیح میدهند جانب احتیاط را نگه دارند و از هرگونه ریسک سقوط قیمتها جلوگیری کنند. قیمت نفت در ماههای اخیر بین نگرانی از رکود اقتصادی و امید به بهبود تدریجی تقاضا در نوسان بوده و اوپکپلاس نمیخواهد با باز کردن شیرهای تولید، تعادل شکننده کنونی را بر هم بزند.
این گروه در بیانیهها و مواضع اخیر خود، بهصراحت از «رویکردی محتاطانه» سخن گفته است؛ رویکردی که ریشه در روندهای نامتوازن تقاضا و برآوردها از احتمال مازاد عرضه در سال ۲۰۲۶ دارد. به بیان دیگر، اوپکپلاس نگران است که پروژههای جدید، مخصوصاً در خارج از این ائتلاف، در سالهای آینده به بازار وارد شوند و اگر از امروز انضباط عرضه حفظ نشود، چند سال بعد جهان با مازاد شدید نفت روبهرو شود؛ مازادی که میتواند قیمتها را دوباره به سطوحی برساند که برای بودجه بسیاری از تولیدکنندگان دردسرساز است.
در کنار سیاست اوپکپلاس، معاملهگران این روزها چشم به تحولات ونزوئلا دوختهاند. اظهارات اخیر آمریکا درباره احتمال بازنگری در معافیتها و سیاستهای مربوط به صنعت نفت ونزوئلا، ریسکهای تازهای را در سمت عرضه ایجاد کرده است. در صورت تشدید فشارها یا بازگشت محدودیتها، «عرضه حدود ۸۰۰ هزار بشکهای ونزوئلا» به بازار جهانی میتواند با اختلال مواجه شود؛ موضوعی که طبعاً به افزایش «پرمیوم ریسک» در قیمتها منجر میشود.
عامل دیگر حمایت از قیمت نفت، تشدید حملات به زیرساختهای انرژی روسیه و تنشها در مسیرهای صادراتی این کشور است. توقف موقت بارگیریها در ترمینال نفتی CPC (کنسرسیوم خط لوله خزر) پس از یک حمله پهپاد دریایی، نمونهای ملموس از این نااطمینانیهاست. این ترمینال که در ساحل دریای سیاه قرار دارد، بهطور متوسط روزانه حدود ۱.۴۸ میلیون بشکه نفت را به بازارهای جهانی ارسال میکند و هرگونه وقفه در فعالیت آن، بهسرعت در قیمتها منعکس میشود.
تعلیق بارگیری در CPC، حتی اگر کوتاهمدت باشد، به بازار این پیام را میدهد که زیرساختهای حیاتی انرژی بیش از گذشته آسیبپذیر شدهاند؛ از خطوط لوله و پالایشگاهها گرفته تا پایانههای صادراتی در مناطق پرتنش. بنابراین، معاملهگران ناچارند در مدلهای قیمتی خود، احتمال بروز وقفههای ناگهانی در عرضه را لحاظ کنند و این یعنی ماندگاری یک «ریسک ژئوپلیتیک دائمی» روی قیمت نفت.
در مجموع، ترکیب سه عامل اصلی – سیاست محتاطانه اوپکپلاس در حفظ کاهش ۳.۲۴ میلیون بشکهای، ریسکهای فزاینده پیرامون تولید ونزوئلا و حملات به زیرساختهای انرژی روسیه و ترمینال CPC – فضایی ساخته که در آن بازار، ترجیح میدهد بیشتر به سناریوهای کمبود یا اختلال در عرضه فکر کند تا سناریوی مازاد. همین نگاه، فعلاً به حمایت از قیمتها انجامیده است؛ هرچند در افق ۲۰۲۶، نگرانی از مازاد عرضه همچنان مانند سایهای بلند بر سر بازار نفت باقی مانده است.