به گزارش اکو اقتصاد، بر اساس تازهترین دادههای تحلیلی، مجموع طلایی که تاکنون در جهان استخراج شده به ۲۱۶ هزار و ۲۶۵ تن رسیده است؛ رقمی که تصویری شگفتانگیز از کمیابی این فلز گرانبها به دست میدهد. هرچند طلا یکی از ارزشمندترین و پایدارترین داراییهای شناختهشده در تاریخ بشر است، اما مقدار واقعی آن بر روی زمین، برخلاف تصور عمومی، بسیار محدود و قابل اندازهگیری است.
علاوه بر طلای استخراجشده، حدود ۱۳۲ هزار و ۱۱۰ تن طلا در معادن شناختهشده جهان وجود دارد که هنوز برداشت نشده است. این ذخایرِ کشفشده اما استخراجنشده شامل منابعی در اعماق زمین و ذخایر معدنی در مراحل اولیه اکتشاف است که فناوری یا صرفه اقتصادی، مانع بهرهبرداری فوری آنها میشود. با جمع بستن این دو رقم، برآورد میشود که مجموع طلای شناختهشده جهان—اعم از آنچه تاکنون از دل زمین بیرون آمده و آنچه هنوز در آن نهفته است—حدود ۳۴۸ هزار تن باشد.
اهمیت این ارقام زمانی بیشتر نمایان میشود که بدانیم اگر تمام طلای کشفشده بشر (استخراجشده و استخراجنشده) را ذوب کنیم و به شکل یک کرهی واحد درآوریم، این گوی طلایی چیزی حدود ۱۰۷ فوت (معادل حدود ۳۲ متر) ارتفاع خواهد داشت. این اندازه تقریباً برابر با ارتفاع کاخ سفید در واشنگتن است؛ مقایسهای که نشان میدهد با وجود حضور طلا در سرتاسر تاریخ تجارت، اقتصاد، صنعت و فرهنگ انسانی، این فلز ارزشمند از نظر حجم کل، بسیار ناچیزتر از آن است که تصور میشود.
کارشناسان صنعت معدن معتقدند که تقاضای جهانی برای طلا همچنان روبهرشد است. افزایش فعالیت بانکهای مرکزی در خرید طلا، توسعه صنایع الکترونیک و فناوریهای نوین همچون نیمهرساناها، و نقش ویژه طلا در سرمایهگذاریهای امن در شرایط تنشهای ژئوپلیتیکی، همگی فشار عرضه و تقاضا را افزایش دادهاند. به همین دلیل، میزان طلای باقیمانده برای استخراج یکی از موضوعات مهم و مورد توجه فعالان اقتصادی و زمینشناسان است.
در حالیکه بسیاری تصور میکنند عصر طلای فراوان سپری شده، کارشناسان هشدار میدهند که استخراج طلا سالبهسال دشوارتر میشود. عمق معادن افزایش یافته، دسترسی به ذخایر پرعیار کمتر شده و هزینههای فرآوری و استخراج با رشد قابلتوجهی روبهروست. برخی تحلیلگران حتی پیشبینی میکنند که طی چند دهه آینده، جهان ممکن است به نقطهای برسد که استخراج اقتصادی طلا سختتر و پرهزینهتر از همیشه شود.
از سوی دیگر، فناوریهای نوین ممکن است در آینده امکان دسترسی به منابعی را فراهم کند که امروز غیرقابل بهرهبرداری به نظر میرسند؛ منابعی مانند طلا در اعماق زیاد زمین یا حتی ذخایر احتمالی در سیارکها. با این حال، تا زمانی که چنین فناوریهایی در دسترس نباشد، واقعیت این است که ذخایر طلای جهان محدود و رو به کاهش است.
طلایی که اکنون در اختیار بشر قرار دارد، نتیجه میلیونها سال فرایندهای کیهانی و زمینشناختی است؛ و اکنون، با توجه به حجم اندک آن نسبت به نیازهای روزافزون بشر، به نظر میرسد جایگاه آن بهعنوان «فلزی کمیاب و ارزشمند» بیش از همیشه تثبیت شده باشد.