محدودیت در تولید پتروشیمی‌ها/ توازن میان انرژی و صنعت کشور
کاهش مصرف سوخت و خوراک در برخی مجتمع‌های پتروشیمی با هماهنگی شرکت ملی گاز ایران و به‌دلیل برودت هوا و ضرورت تأمین گاز مورد نیاز بخش‌های خانگی و تجاری، در حال انجام است. این تصمیم، بر اساس مصوبه کارگروه تنظیم مدیریت سوخت وزارت نفت و با توجه به اختیارات این کارگروه اتخاذ شده است.

به گزارش اکو اقتصاد، سعید باغبانی، مدیر کنترل تولید شرکت ملی صنایع پتروشیمی، در این خصوص توضیح داد که هدف اصلی این اقدام، مدیریت ناترازی انرژی در شرایط کمبود گاز و تامین مطمئن انرژی برای مصارف خانگی و تجاری است.

وی افزود: تلاش می‌شود تا موارد اضطراری با مدیریت دقیق مصرف و با حداقل خسارت کنترل شود و تاثیر منفی بر تولید و اقتصاد صنعت پتروشیمی به حداقل برسد.

معیارهای اولویت‌بندی کاهش مصرف

بر اساس گفته‌های مدیر کنترل تولید، تصمیم‌گیری برای کاهش خوراک و سوخت در مجتمع‌های پتروشیمی با در نظر گرفتن چند عامل کلیدی انجام می‌شود:

  1. اقتصادی بودن محصول تولیدی: کاهش تولید در واحدهایی که ارزش اقتصادی محصول پایین‌تر است، در اولویت قرار می‌گیرد.

  2. تاثیرگذاری محصول بر زنجیره ارزش: مجتمع‌هایی که تولیدات آن‌ها نقش کلیدی در زنجیره پایین‌دستی پتروشیمی دارد، کمتر تحت محدودیت قرار می‌گیرند.

  3. وابستگی مجتمع به میزان مصرف انرژی: واحدهایی که بیشترین وابستگی به سوخت و خوراک دارند، برنامه‌ریزی شده‌اند تا مدیریت مصرف بهینه اعمال شود.

  4. تأثیر بر تأمین نیاز داخلی و ارزآوری کشور: تصمیمات کاهش تولید به گونه‌ای اتخاذ می‌شود که کمترین اثر منفی بر بازار داخلی و صادرات محصولات پتروشیمی داشته باشد.

بر اساس این معیارها، فهرست اولویت‌بندی مجتمع‌ها برای کاهش یا توقف تولید پیش‌تر نهایی شده و اجرای آن در فصل سرما آغاز شده است.

پیامدها و تأثیرات بر صنعت پتروشیمی

کاهش سوخت و خوراک، اگرچه ضروری برای مدیریت انرژی و تامین گاز بخش‌های خانگی است، اما پیامدهای اقتصادی و عملیاتی متعددی برای صنعت پتروشیمی دارد:

  1. کاهش تولید و ظرفیت عملیاتی: محدودیت‌های مصرف سوخت و خوراک می‌تواند باعث کاهش تولید و ظرفیت عملیاتی مجتمع‌ها شود و بر عرضه محصولات پتروشیمی در بازار داخلی و صادراتی تأثیر بگذارد.

  2. اختلال در زنجیره پایین‌دستی: برخی محصولات پتروشیمی به عنوان مواد اولیه صنایع پایین‌دستی (پلاستیک، بسته‌بندی، کود و ...) مورد استفاده قرار می‌گیرند. محدودیت تولید، می‌تواند تأمین مواد اولیه صنایع وابسته را تحت تأثیر قرار دهد.

  3. افزایش هزینه‌های عملیاتی: توقف یا کاهش تولید در شرایطی که تجهیزات آماده تولید هستند، معمولاً باعث هدررفت انرژی و افزایش هزینه‌های نگهداری می‌شود.

  4. تأثیر بر درآمد و ارزآوری: محدودیت تولید ممکن است درآمد حاصل از صادرات و ارزآوری صنعت پتروشیمی را کاهش دهد، خصوصاً در مجتمع‌هایی که محصولات صادراتی اصلی را تولید می‌کنند.

  5. فشار بر بازار و قیمت‌ها: کاهش تولید برخی محصولات پتروشیمی، در کوتاه‌مدت می‌تواند افزایش قیمت‌ها در بازار داخلی و خارجی را به دنبال داشته باشد.

با این حال، مدیریت هوشمندانه کاهش مصرف و اولویت‌بندی مجتمع‌ها می‌تواند اثرات منفی را محدود کند و تأمین گاز خانگی و تجاری در اوج فصل سرما را تضمین کند. استفاده از معیارهای اقتصادی و تاثیرگذاری محصول، به کاهش خسارت تولید و حداقل کردن اختلال در زنجیره ارزش کمک می‌کند.

تصمیم کارگروه تنظیم مدیریت سوخت وزارت نفت برای کاهش سوخت و خوراک پتروشیمی‌ها، اقدامی ضروری و استراتژیک در شرایط برودت هوا و کمبود گاز است. این اقدام اگرچه پیامدهایی بر تولید و زنجیره پایین‌دستی دارد، اما با برنامه‌ریزی دقیق، اولویت‌بندی هوشمند و مدیریت اثرات اقتصادی، می‌تواند هم تعادل بازار انرژی داخلی را حفظ کند و هم از ضربه مستقیم به صنعت پتروشیمی جلوگیری کند.

به عبارت دیگر، صنعت پتروشیمی با وجود محدودیت‌های کوتاه‌مدت، همچنان مسیر پایداری در تولید و صادرات خود را ادامه خواهد داد و این تصمیم، نمونه‌ای از توازن میان مدیریت انرژی کشور و حفظ تولید صنعتی است.

0 نظر:

نظر بدهید